Бир ҝүн Аллаһын Рәсулу (с) мәсҹиддә отурмушду. Сәһабәләр дә онун әтрафына топлашмышды. Әјниндә көһнә либас олан бир киши ичәри дахил олду. О, зәифликдән ајаг үстә дура билмирди. Һәзрәт ондан һал-әһвал тутуб хош диндирди.
Киши деди: - Аҹам, мәни дојур, чылпағам мәни ҝејиндир, јохсулам мәнә әта ет.
Һәзрәт бујурду: - Инди өзүмүн бир шејим јохдур. Анҹаг бир кәсә хејир јолуну ҝөстәрән шәхс, өзү она јахшылыг етмиш кимидир. Сәни елә бир адамын јанына ҝөндәрәҹәјәм ки, о, Аллаһы вә Пејғәмбәри чох севир, Аллаһ вә Пејғәмбәр дә ону чох севирләр. О, Аллаһ јолунда сәнә јахшылыг едәр. Фатимәнин евинә ҝет.
Сонра Пејғәмбәр (с) Билала тапшырды ки, о шәхси Фатимәнин (ә) евинә апарсын. Гоҹа киши Билалла бирликдә јола дүшдү.
Фатимәнин (ә) евинә чатанда уҹа сәслә деди: - Салам олсун сизә еј Пејғәмбәрин әһли-бејти! Еј мәләкләрин ҝәлиш-ҝедиш јери, Ҹәбраилин назил олдуғу мәгам...
Ханым Фатимә (ә) онун саламыны алды, кимлијини сорушду.
Деди: - Бәдәви әрәбәм. Атанын јанына узаг јолдан ҝәлмишәм. Еј Пејғәмбәрин гызы! Мән чылпаг вә аҹам. Мәнә лүтф ет. Аллаһ сизин һамыныза мәрһәмәт етсин!
Амма бир нечә ҝүн иди ки, Фатимәнин (ә) јемәјә бир шеј јох иди. Пејғәмбәр (с) бу мәсәләдән хәбәрдар иди. Һәзрәт Фатимә (ә) өз бојунбағысыны она вериб бујурду: -Буну апар, сат. Иншааллаһ, Аллаһ бундан даһа јахшысыны сәнә әта едәр.
Гоҹа бојунбағыны ҝөтүрүб мәсҹидә – Пејғәмбәрин (с) һүзуруна ҝәлди, һадисәни она данышды. Пејғәмбәр (с) гызынын алиҹәнаблығындан риггәтә ҝәлиб ағлады.
Бу заман Әммар ибн Јасир Пејғәмбәрә (с) үз тутуб деди: - Еј Аллаһын Рәсулу! Иҹазә верирсинизми ки, бу бојунбағыны гоҹадан сатын алым?
Пејғәмбәр (с) бујурду: - Һәр кәс бојунбағыны ондан сатын алса, Аллаһ ондан разы олсун.
Əммар гоҹадан сорушду: - Бојунбағыны мәнә нечәјә сатарсан?
Гоҹа ҹаваб верди: - Мәнә гарнымы дојураҹаг гәдәр јемәк, әјнимә ҝејәҹәк палтар, аиләмин јанына гајытмағыма бәс едәҹәк гәдәр јол пулу версән, бојунбағыны сәнә верәрәм.
Əммар гоҹаја деди: - Сәнә 20 динар, үстәлик 200 дирһәм пул, баһалы Јәмән ипәјиндән ҝејим верәрәм, дәвәми сәнә бағышлајарам ки, миниб евинә гајыдасан, јемәк-ичмәклә дә сәни дојуздурарам.
Гоҹа севинҹәк разы олду. Әммар гоҹаны евинә апарды, дедикләринин һамысыны она верди.
Əммар бојунбағыны әтирләјиб ипәк парчаја бүкдү, гуламына вериб деди: - Буну апар Пејғәмбәрә (с) тәгдим ет, өзүн дә о һәзрәтин јанында гал, сәни Пејғәмбәрә (с) бағышладым.
Гулам бојунбағыны ҝәтириб Пејғәмбәрә (с) верди, Әммарын сөзләрини чатдырды. Пејғәмбәр (с) бојунбағыны она гајтарыб бујурду: - Инди исә буну апарыб Фатимәјә вер. Өзүн дә онларын евиндә гал. Мән дә сәни Фатимәјә бағышладым.
Гулам Фатимәнин (ә) гапысына ҝәлди, бојунбағыны она тәгдим едиб, Пејғәмбәрин (с) сөзүнү чатдырды вә өз итаәтини билдирди. Фатимә (ә) бојунбағыны алды вә гулама бујурду: - Мән дә сәни Аллаһ јолунда азад етдим.
Гулам һејрәтдән өзүнә ҝәлә билмирди. Бир аз сонра санки јухудан ајылды вә ҝүлмәјә башлады. Фатимә (ә) ондан нијә ҝүлдүјүнү сорушанда, кечмиш гул ҹаваб верди: - Еј Пејғәмбәрин гызы! Бу бојунбағынын бәрәкәти мәни ҝүлдүрдү. Дүшүнүрәм ки, бу нә бәрәкәтли бојунбағыдыр! Бир мөһтаҹы једиздирди, ҝејиндирди, сәрвәт саһиби етди, бир көләни азадлыға говушдурду, ахырда јенә өз саһибинә гајытды.
