Бир нәфәр Имам Әмирәлмөминин Әлинин (ә) јанында деди: Әстәғфируллаһ (Аллаһдан бағышланмаг истәјирәм).
Һәзрәт она бујурду: Анан вајына отурсун! Истиғфарын нә олмасыны билирсән (ки, ону дүшүнмәдән дилинә ҝәтирирсән)? Истиғфар, уҹа мәгамлы дәстәнин дәрәҹә вә мәгамыдыр.Â
Онун алты шәрти вардыр:
Биринҹиси, кечмиш ҝүнаһдан пешман олмаг;
İкинҹиси, ҝүнаһа гајытмағы һәмишәлик олараг тәрк етмәк гәрарына ҝәлмәк;
Üчүнҹүсү, бојнунда зијан вә ҝүнаһ олмајан паклыгла Аллаһа говушмағын үчүн инсанларын һагларыны әда етмәк;
Дөрдүнҹүсү, сәнә ваҹиб олмуш, еләҹә дә әлдән чыхардығын (јеринә јетирмәдијин) һәр бир шејин һаггыны (гәзасыны) јеринә јетирмәк;
Бешинҹиси, сәј ҝөстәриб (бәдәниндә) һарамдан јаранмыш әти һүзн вә кәдәрлә о гәдәр әридәсән ки, дәри сүмүјә јапышсын вә онларын арасында тәзә әт битсин;
Алтынҹысы будур ки, ҝүнаһын ширинлијини бәдәнинә дадыздырдығын кими ибадәт вә бәндәлијин әзијјәтини дә она дадыздырасан. Белә олан һалда “әстәғфируллаһ” дејәрсән.Â
(“Нәһҹүл-бәлағә”, һикмәт 418.)
