Bir nəfər İmam Əmirəlmöminin Əlinin (ə) yanında dedi: Əstəğfirullah (Allahdan bağışlanmaq istəyirəm).
Həzrət ona buyurdu: Anan vayına otursun! İstiğfarın nə olmasını bilirsən (ki, onu düşünmədən dilinə gətirirsən)? İstiğfar, uca məqamlı dəstənin dərəcə və məqamıdır.
Onun altı şərti vardır:
Birincisi, keçmiş günahdan peşman olmaq;
İkincisi, günaha qayıtmağı həmişəlik olaraq tərk etmək qərarına gəlmək;
Üçüncüsü, boynunda ziyan və günah olmayan paklıqla Allaha qovuşmağın üçün insanların haqlarını əda etmək;
Dördüncüsü, sənə vacib olmuş, eləcə də əldən çıxardığın (yerinə yetirmədiyin) hər bir şeyin haqqını (qəzasını) yerinə yetirmək;
Beşincisi, səy göstərib (bədənində) haramdan yaranmış əti hüzn və kədərlə o qədər əridəsən ki, dəri sümüyə yapışsın və onların arasında təzə ət bitsin;
Altıncısı budur ki, günahın şirinliyini bədəninə dadızdırdığın kimi ibadət və bəndəliyin əziyyətini də ona dadızdırasan. Belə olan halda “əstəğfirullah” deyərsən.
(“Nəhcül-bəlağə”, hikmət 418.)