Һәзрәт Мәһәммәдин (с) өзүндән сонракы хәлифәси, әмиси оғлу, күрәкәни, мөминләрин вәлиси олан Һәзрәт Әли (ә), бесәтиндән 10 ил әввәл рәҹәб ајынын 13-дә Мәккәдә Кәбәнин ичиндә дүнјаја ҝөз ачыб. Ондан габаг бурада һеч ким дүнјаја ҝәлмәјиб вә ондан сонра да бурада һеч ким дүнјаја ҝәлмәјәҹәк.
Имам Әлинин (ә) ән мәшһур ләгәби Әмирәл-мөмининдир. Гајнаглар Имам (ә) үчүн 850-дән артыг ләгәб гејд едиб.
Һәзрәт Әлинин (ә) ән мәшһур күнјәси Әбул Һәсәндир. Атасы бөјүк мәгам саһиби олан Әбу Талиб (ә), анасы исә Фатимә бинти Әсәддир.
Әмирәл-мөминин Имам Әли (ә) Пејғәмбәрдән (с) сонра бу дүнјада ән үстүн инсанлардан биридир. Һәзрәтин (ә) әхлагы, мәнәвијјаты вә заһири бунун нә гәдәр һәгигәт олдуғундан хәбәр верир. Имамы (ә) башгаларындан фәргләндирән бөјүк бир шеј вар иди ки, һәмин шеј анҹаг она аид иди. Бу да Һәзрәтин (ә) дүнјаја ҝәлдији мәкандыр. Индијә гәдәр һеч бир пејғәмбәр (ә) вә ја һеч бир диҝәр шәхс Кәбәнин дахилиндә дүнјаја ҝәлмәмишдир.
Имам (ә) өзүнүн Һәзрәт Исадан (ә) фәргли олмағыны белә изаһ едир: “Иса ибн Мәрјәм (ә) дүнјаја ҝәлән заман Бејтул-мүгәддәсдән гејб нидасы ҝәлир ки, Мәрјәм (с.ә) мәсҹиддән хариҹ олсун. Мәрјәмә (с.ә) нида олунур ки, бу мәсҹид ибадәт јеридир, дүнјаја ушаг ҝәтирмәк јери дејилдир”. Анҹаг о заман ки, Әлинин (ә) дүнјаја ҝәлмә аны јахынлашыр, Аллаһ Тәала Фатимә бинти Әсәди Кәбәјә дахил олмаға дәвәт едир. Она гејбдән дејилир: “Фатимә! Евә дахил ол!”.
Һәдисләрин нәлг етдијинә ҝөрә, Фатимә Әлијә (ә) һамилә олан заман ибадәтлә мәшғул иди вә анидән доғум санҹысы тутур. Фатимә Кәбәнин әтрафында дуа етмәјә башлајыр. Аллаһдан истәјир ки, доғум ағрысыны онун үчүн асан етсин. Бу заман Кәбәнин дивары араланыр вә бир сәс Фатимәни ичәри дәвәт едир. Фатимә дә бүтүн инсанларын ҝөзү өнүндә Кәбәјә дахил олур. Кәбәнин дивары әввәлки һалына гајыдыр. Бу һадисә һамынын тәәҹҹүбүнә сәбәб олур. Әбу Талибин гардашы Аббас да орада иди вә гардашына хәбәр верир. Әбу Талиб дә өзүнү Кәбәјә чатдырыр.
Әбу Талиб Кәбәнин ачарыны дашыјан иди. Она ҝөрә дә Кәбәјә тәрәф тәләсир, анҹаг һәр нә едирсә, гапыны ачарла ача билмир. Үч ҝүн Фатимә ханым һеч бир јемәк вә ичәҹәк, јардымчы олмадан Кәбәнин ичиндә галыр. Үчүнҹү ҝүнү Фатимәнин дахил олдуғу дивар јенидән араланыр вә о, бајыра чыхыр.
Ханым гуҹағында көрпәсини тутмушду. Инсанлар она тәрәф ҝәлир, өзүнә вә көрпәсинә бахырлар. (Тебјан)
Бәли, бу, елә бир инсандыр ки, нә ондан әввәл вә нә ондан сонра һеч кәс Кәбәдә дүнјаја ҝәлмәмишдир. Онун мәгамынын нә гәдәр әзәмәтли олмасы үчүн елә бу һадисә кифајәтдир.
