بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ
"Анд олсун батмагда олан улдуза! Сизин јолдашыныз нә (һагдан) азмыш, нә дә (јолдан) чыхмышдыр. О, өз истәји илә данышмыр. Бу, она тәлгин едилән бир вәһјдир. Буну она чох гүввәтли олан өјрәтди." (Нәҹм, 1-5).
Изаһ: İлаһи пејғәмбәрләрин һәр нөв ҝүнаһ вә хәтадан мәсум олмасыны ҝөстәрән чох сајда әгли (расионал) вә нәгли (әнәнәви) дәлилләр вардыр. Бурада Ислам пејғәмбәринин (с) мәсум олмасы илә бағлы бәзи ајәләрә ишарә олунур. “Нәҹм” сурәсинин 2 вә 3-ҹү ајәләри бу мәтләби ајдын ифадә едир. Чүнки өнҹә Пејғәмбәрин (с) һәр нөв азғынлыг вә тәмајүлдән, ардынҹа исә о һәзрәтин (с) сөзләринин нәфсани истәкләрдән вә гејри-илаһи мәгсәдләрдән узаг олдуғуну билдирир.
Һәдис: İмам Әли (ә):
“Аллаһ һәзрәт Мәһәммәддән (с) даһа үстүн варлыг јаратмамышдыр.” (Кафи, ҹ. 1, сәһ. 440, һәдис: 2).
