بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ
"And olsun batmaqda olan ulduza! Sizin yoldaşınız nə (haqdan) azmış, nə də (yoldan) çıxmışdır. O, öz istəyi ilə danışmır. Bu, ona təlqin edilən bir vəhydir. Bunu ona çox qüvvətli olan öyrətdi." (Nəcm, 1-5).
İzah: İlahi peyğəmbərlərin hər növ günah və xətadan məsum olmasını göstərən çox sayda əqli (rasional) və nəqli (ənənəvi) dəlillər vardır. Burada İslam peyğəmbərinin (s) məsum olması ilə bağlı bəzi ayələrə işarə olunur. “Nəcm” surəsinin 2 və 3-cü ayələri bu mətləbi aydın ifadə edir. Çünki öncə Peyğəmbərin (s) hər növ azğınlıq və təmayüldən, ardınca isə o həzrətin (s) sözlərinin nəfsani istəklərdən və qeyri-ilahi məqsədlərdən uzaq olduğunu bildirir.
Hədis: İmam Əli (ə):
“Allah həzrət Məhəmməddən (s) daha üstün varlıq yaratmamışdır.” (Kafi, c. 1, səh. 440, hədis: 2).
