Давуд ибн Әли (Мәдинә шәһәринин рәиси вә ҹинајәткар шәхсләрдән бири иди) Мүәлла ибн Хүнәјси (Имам Садигин бөјүк шаҝирдләриндән бири иди) өлдүрдү вә онун бүтүн вар-дөвләтини мүсадирә етди.
Имам Садиг (ә) бу хәбәри ешидәндә Давудун јанына ҝедиб деди:
«Сән мәним достуму өлдүрдүн вә онун варыны гарәт етдин. Аллаһа анд олсун, сәнә нифрин (гарғыш) едәҹәјәм».
Давуд Имамын бу сөзүнә истеһза едиб деди:
«Сән мәни гарғыш етмәклә горхудурсан?!»
Имам Садиг (ә) евинә гајытды вә бүтүн ҝеҹәни намаз гылмагла кечиртди. Сүбһ вахты Аллаһа белә хитаб етди: «Еј гүдрәтлиләрин гүдрәтлиси олан Аллаһ! Илаһи, Сәнин елә бир иззәтин вар ки, бүтүн јаранышлар Сәнин гаршында аҹиздирләр. Мәним интигамымы бу залымдан ал!» Бу нифриндән бир саат кечмәмишди ки, Давудун өлүм хәбәри ҝәлди.
