Аләмин, ҹинләрин вә инсанларын јаранышында мәгсәд Аллаһа ибадәтдир.
Ибадәт дедикдә Аллаһ гаршысында кичиклик вә тәвазөкарлығын ән үстүн формасы анлашылыр. Аләмин јаранышы вә пејғәмбәрләрин бесәтинин ибадәт үчүн олмасы ибадәтин әһәмијјәтини лазымынҹа ҝөстәрир. Аллаһ-тәала бујурур:
“Мән ҹинләри вә инсанлары јалныз мәнә ибадәт етмәк үчүн јаратдым!” (Зариат сурәси, ајә 56.)
Аләмин, ҹинләрин вә инсанларын јаранышында мәгсәд Аллаһа ибадәтдир.
Бүтүн пејғәмбәрләрин рисаләти халгы Аллаһа пәрәстишә дәвәт етмәк олуб: “Биз һәр үммәтә: “Аллаһа ибадәт един, тағутдан чәкинин” – дејә пејғәмбәр ҝөндәрмишдик.” (Нәһл сурәси, ајә 36.)
Демәк, аләмин јаранышы вә пејғәмбәрләрин бесәтиндә мәгсәд Аллаһа ибадәтдир. Аллаһын бизим ибадәтләримизә еһтијаҹлы олмадығы мәлумдур. “Һәгигәтән, Аллаһ сизә әсла мөһтаҹ дејилдир.” (Зумәр сурәси, ајә 7.) Ибадәт пәрәстиш едәнләрин өзүнә фајдалыдыр. Неҹә ки, шаҝирдләрин дәрс охумасы мүәллим јох, онларын өзү үчүн фајдалыдыр.
