“Каш бүтөв һәјат бир ҝеҹә олајды вә ону бир сәҹдә илә сона чатдырајдым!”
Әҝәр инсан сәадәтә мәнәви камиллијә Беһиштә чатмаг истәјирсә өз әмәлләрини Гуран вә Әһли-бејт (ә) ҝөстәришләринә ујғунлашдырмалы, зәрури шәртләрә әмәл етмәлидир.
Əҝәр әмәлләр мәрифәт либасы ҝејмәмишсә Аллаһын истәјинҹә дејилсә севҝи вә мәһәббәтлә јеринә јетирилмирсә онда рија, тамаһ, тәкәббүр, дүшмәнчилик варса, бу әмәлләрә үмид етмәк олармы?! Онлар инсаны ниҹат саһилинә чыхара биләрми?!
Бөјүк мәнәви сәрмајәјә малик олан Һәзрәт Әли (ә) өз мүнаҹатында ҝөз јашлары ахыдараг дејир: “Аман еһтијатын азлығы, сәфәрин узунлуғу вә јолун горхусундан!” (“Әл-Мәнагиб”, 2-103.)
Əсл бәндәлик ешги вә ихласыны дәриндән дәрк етмәк үчүн өвлијаларын һәјатыны әкс етдирән китаблар охумаг фајдалыдыр. Инсан бу јолла гәлбиндә мәрифәт чырағы јандырыб мәнәви һәјатын зөвгләрини әлдә едә биләр.
Шәһид Гази Нуруллаһ Шүштәри “Мәҹалисул-муминин” китабында белә рәвајәт едир:
Üвејс Гәрән ҝеҹәләрин бир гисминдә “бу, рүку ҝеҹәсидир” дејиб, һәмин ҝеҹәләри рүку һалында кечирәр, диҝәр гисмини дә “бу сәҹдә ҝеҹәсидир” дејиб, һәмин ҝеҹәләри сәҹдә һалында баша вурарды. Сорушурлар ки, - “Узун ҝеҹәләрин рүкусу, сәҹдәси сәни јормурму?” Ҹаваб верир: “Каш бүтөв һәјат бир ҝеҹә олајды вә ону бир сәҹдә илә сона чатдырајдым!”
