Һеч кимин салеһ әмәли мүкафатсыз галмајаҹагдыр.
Аллаһ-Таала өз лүтф вә мәрһәмәтиндән бүтүн бәндәләрини намаз, оруҹ, һәҹҹ, ҹиһад, сәдәгә халга хидмәт, һүгуглара риајәт, ҝүнаһдан узаглыға дәвәт етмиш, һәр бир әмәл мүгабилиндә дә мүкафат тәјин етмишдир. Гурани-Кәримдә гәти шәкилдә елан олунур ки, һеч кимин салеһ әмәли мүкафатсыз галмајаҹагдыр.
Аллаһ-Таала мөмин вә салеһ бәндәләри үчүн бир нечә нөв мүкафат тәјин етмишдир: 1. Әзим әҹр; 2. Кәрим әҹр; 3. Даими әҹр; 4. Бөјүк әҹр; 5. Икигат әҹр.
«Јахшы ишләр ҝөрүб пис ишләрдән чәкинәнләри әзим бир мүкафат ҝөзләјир». («Али-Имран» сурәси, ајә 172.)
«Шүбһәсиз ки, сәдәгә верән киши вә гадынларын, Аллаһ јолунда ҝөзәл борҹ верәнләрин мүкафатлары гат-гат артырылаҹаг. Онлары һәм дә јахшы, кәрим бир мүкафат ҝөзләјир». («Һәдид» сурәси, ајә 18).
«Доғрудан да, иман ҝәтириб салеһ ишләр ҝөрәнләри даими мүкафат ҝөзләјир». («Фуссиләт» сурәси, ајә 8).
«Иман ҝәтириб јахшы ишләр ҝөрәнләри бағышланма вә бөјүк бир мүкафат ҝөзләјир» («Фатир» сурәси, ајә 7).
«Сәбир едиб, пислији јахшылыгла дәф етдикләри вә вердијимиз рузидән сәрф етдикләри үчүн онлара икигат мүкафат вериләҹәкдир». («Гәсәс» сурәси, ајә 54.)
Иман вә салеһ әмәл саһибләринә вериләҹәк даими мүкафат Аллаһа мәхсусдур вә Ондан гејри кимсә белә бир гүдрәтә малик дејилдир. Бу мөвзуда Гуран ајәләрини ачыглајан бәзи рәвајәтләрә нәзәр салаг:
Һәзрәт Әли (ә) бујурур: «Сизин јахшы әмәлләринизин мүкафаты әмәлләриниздән үстүндүр», («Тәфсире-Муин», сәһ-299.) «Сәбир вә дөзүмүн мүкафаты ән јахшы мүкафатдыр». («Ғүрәрул-һикәм», сәһ-281.) «Доғрудан да ән бөјүк мүкафат инсаф мүкафатыдыр». («Ғүрәрул-һикәм», сәһ-394.) «Ҹиһадын мүкафаты ән бөјүк мүкафатлардандыр». («Ғүрәрул-һикәм», сәһ-333.)
Һәзрәт Багир (ә) бујурур: «Мәккәдә јатан зијарәтчи шәһәрләрдә чалышанлар кимидир. Мәккәдә сәҹдә едән кәс Аллаһ јолунда ганына бәләнмиш шәһид кимидир. Зијарәтчинин јеринә онун ев ишләрини идарә едән кәсин савабы гара даша тохунан зијарәтчинин савабы кимидир». («Мәһәҹҹәтул-бәјза», 2-ҹи ҹилд, сәһ-153.)
Һәзрәт Пејғәмбәр (с) бујурур: «Аллаһ јолунда бир ҝүн ҹиһад бүтүн дүнја вә онда оланлардан үстүндүр». («Тәфсире-Муин», сәһ-193.) «Аллаһ јолунда бир ҝеҹә кешик чәкмәк ҝеҹәләри ибадәт едилән, ҝүндүзләри оруҹ тутулан мин ҝеҹәдән үстүндүр». («Тәфсире-Муин», сәһ-193.) «Ҝеҹә јары хәлвәтдә Аллаһла мүнаҹата дуран бәндәнин гәлбиндә Аллаһ өз нуруну сабит едәр». («Мустәдрәкул-вәсаил», 5-ҹи ҹилд, сәһ-207.) «Гијамәт ҝүнү бир бәндәнин ода чәкилмәси әмри олундуғу вахт мөмин кишиләр вә гадынлар дејәрләр ки, Пәрвәрдиҝара, о даим бизим үчүн дуа едиб, хиласы үчүн шәфаәтимизи гәбул ет. Аллаһ онларын шәфаәтини гәбул едиб, һәмин шәхсә ниҹат верәр». («Кафи», 2-ҹи ҹилд, сәһ-507.) «Аҝаһ олун ки, Гураны өјрәнән, башгаларына өјрәдән, она әмәл едән шәхси беһиштә доғру чәкиб, она ҹәннәтин јолуну ҝөстәрәҹәјәм». («Тәфсире-Муин», сәһ-496.)
Һәзрәт Әли (ә) бујурур: «Ҝүндәлик ибадәт бәдәни сағлам едир, Аллаһы разы салыр вә пејғәмбәр әхлагына чатдырыр». («Вәсаилүш-шиә», 8-ҹи ҹилд, сәһ-150.)
