Əgər möminlər dünyanın halal nemətlərindən də yetərincə istifadə etmirlərsə, bəs onları şadlandıran nədir? Uyğun hədisdə Allah-təala buyurur: “Onlar dünyada üç şeyə xoşhal olarlar: Allahın zikri, Allahın məhəbbəti, Allahın razılığı. Allahı sevən insan təbii olaraq onu xatırlayır və bu düşüncələrdən ləzzət alır. Vüsal dəmi çatanadək Allah aşiqlərini məşğul edən və sevindirən Allahın xatırlanması, Onun zikridir. İmam Səccaddan (ə) nəql olunmuş duada oxuyuruq: “Qəlbim zikrinlə diridir.” (“Biharül-ənvar”, c. 98, s. 89.) Bəli, Allah eşqi olmasa, aşiqin qəlbi pərişan və ölüdür. Möminin şadlığı və qəlbinin diriliyi Allahın zikrindən asılıdır. Onu fani dünya ləzzətləri maraqlandırmır.
Bəs nə üçün hədisdə dünya sevincindən danışılır? Olsun ki, axirətdə zikrə elə bir ehtiyac yoxdur. Çünki axirət aləmi görüş yeridir və insan öz vüsalına çatır. Dünyada isə aşiqlər üçün bir ayrılıq, hicran mövcuddur. Axirət görüşünədək mömin Allahın zikrinə məşğul olur və qəlbini bu zikr vasitəsi ilə işıqlandırır.
