Језидин Мүавијә адында бир оғлу вар иди. Језид өлдүкдән сонра Әмәвиләр сүлаләсинин рәһбәрләри ону һакимијјәт башына ҝәтирмәк истәдиләр. Анҹаг Мүавијә хилафәти гәбул етмәди вә топлантыда чыхыш едәрәк белә деди:
- Ҹамаат! Мәним сизә рәһбәрлик етмәјә мејлим јохдур вә сизин нараһатлығыныза ҝөрә мән әмин-аманлыг һисс етмирәм. Биз сизә, сиз дә бизим һакимијјәтимизә дүчар олмусунуз.
Бабам Мүавијә, Исламы илк гәбул едәнләрдән олан вә хилафәтә ән лајигли шәхс Әли ибн Әби Талиб илә хилафәт үстүндә мүһарибәјә галхды вә һансы чиркин әмәлә мүртәкиб олдуғуну өзү дә јахшы баша дүшүрдү. Сиз дә билирсиниз ки, онунла (бабам Мүавијә) илә бирликдә һансы чиркин әмәлләрә дүчар олмусунуз. Нәһајәт, о, өз әмәлләринин ҹәзасыны ҝөрдү вә гәбрә ҝетди. Сонра хилафәт атам Језидә јетишди. Атам хилафәти гәбул етмәмәли иди. Чүнки буна лајиг дејилди. О да хошаҝәлмәз ишләрә мүртәкиб олду вә өз әмәлләрини јахшы һесаб етди. Онун һакимијјәт мүддәти гыса олду вә чох тез бүтүн әсәрләри мәһв олду, фәсадынын шөләси сөндү. Инди онун әмәлләринин чиркинлији өлүмүнүн гәмини бизә унутдурмушдур.
İнди дә мән, бу аиләдән үчүнҹү шәхсәм. Мәним хәлифә олмағымы истәмәјәнләр, хәлифә олмағымы истәјәнләрдән даһа чохдур. Мән һеч вахт сизин ҝүнаһ јүкүнүзү өз үзәримә ҝөтүрмәрәм. Неҹә истәјирсиниз елә дә әмәл един вә хилафәти дә истәдијиниз адама верин.
Мәрван јериндән галхыб деди: - Беләдирсә, онда Өмәрин сүннәси вә јолу илә әмәл ет.
Језидин оғлу Мүавијә деди: - Еј Мәрван! Һијлә ишләдәрәк мәни өз динимдән узаглашдырмаг истәјирәнми? Анд олсун Аллаһа ки, әҝәр хилафәт бир гәнимәт идисә, биз өз пајымызы алдыг вә әҝәр шәрр идисә, бүтүн Әбу Сүфјан нәсли үчүн бәсдир.
Језид оғлу Мүавијә буну дејиб минбәрдән ашағы дүшдү.
Анасы она деди: - Каш бир ган ләкәси олајдын.
- Мүавијә анасына белә ҹаваб верди: - Каш белә олајдым вә билмирдим ки, Аллаһын ҹәһәннәм әзабы вар вә һәр кәс Онунла мүхалифәт едәрсә вә башгасынын һаггыны гәсб едәрсә, һәмин ҹәһәннәмлә әзаб верәҹәкләр.
Гајнаг: “Биһарул-әнвар”, ҹ. 46, сәһ. 12
Һазырлады: Сејид Заһир
