Елә ки, ҝизли ширк арадан галхды, сүлук вә она наил олмаг асан олаҹагдыр.
Аллаһ-таала ихлас барәсиндә бујурур:
"Һалбуки онлара әмр едилмишди Аллаһа – динләрини халис едәрәк, (јалныз Аллаһа мәхсус едәрәк) диҝәр бүтүн батил динләрдән ислама дөнәрәк – ибадәт етсинләр...!" (“Бәјјинә”, 5.)
Фарс дилиндә “ихлас” мәхсус гылмаг мәнасындадыр, јәни бир шеји јанашы олдуғу вә ја гарышдығы башга бир шејдән пакламаг, ајырмаг. Амма бурада ихлас о демәкдир ки, инсанын дедији, ҝөрдүјү һәр бир иш Аллаһ дәрҝаһына гүрбәт гәсдилә, хас вә халис [шәкилдә] Аллаһ үчүн олсун, белә ки, һәр ҹүр дүнја вә ахирәт гәрәзиндән пак олсун.
"Бил ки, халис дин (сырф ибадәт, тәмиз итаәт) анҹаг Аллаһа мәхсусдур..." (“Зумәр”, 3.)
Ихласын зидди одур ки, она башга бир гәрәз гарышсын, мәсәлән вәзифә, мал-дөвләт истәји, шөһрәт арзусу вә ја ахирәт савабы тамаһы, вә ја ҹәһәннәм әзабындан гуртулмаг истәји. Бунлар һамысы ширкдир. Ширкин өзү ики нөвдүр: ашкар вә ҝизли. Ашкар ширк бүтпәрәстликдир, јердә галан һамысы ҝизли ширкдир. Пејғәмбәри-әкрәм (с) бујурур: “Мәним үммәтим арасында ширкин нијјәти, зүлмәт ҝеҹәдә гара дашын үстүндә ҝәзән гара гарышганын һәрәкәтиндән ҝизлидир.” (“Биһар”, ҹ. 72, сәһ. 96, баб 98, рәвајәт 8.)
Сејри-сүлук јолунда камал сорағында олан үчүн ширк ән пис манеәдир.
“Ким Рәбби илә гаршылашаҹағына (гијамәт ҝүнү дирилиб һагг-һесаб үчүн Аллаһын һүзурунда дураҹағына) үмид бәсләјирсә (јахуд гијамәтдән горхурса), јахшы иш ҝөрсүн вә Рәббинә етдији ибадәтә һеч кәси шәрик гошмасын!” (“Кәһф”, 110.)
Елә ки, ҝизли ширк арадан галхды, сүлук вә она наил олмаг асан олаҹагдыр. Һәдисләрин бириндә дејилир ки, “Ким гырх ҝүн ишләрини вә ибадәтини Аллаһ үчүн ихласла јеринә јетирсә, һикмәт булағы гәлбиндән гајнајыб дилинә ҹари олар.” (“Биһар”, ҹ. 70, сәһ. 249, баб 54, рәвајәт 25.)
