Мән бу ҝүн сүдлү аш јемәјәҹәјәм.
Бир ҝүн һәзрәт Әлинин (ә) әсас мүхалифләриндән бири деди: - Еј Әли, әҝәр сән (өзүнүн имам олдуғуну) доғру дејирсәнсә, де ҝөрүм, мән бу ҝүн наһар нә јејәҹәјәм?
Һәзрәт бујруду: - Сүдлү аш.
О деди: - Мән бу ҝүн сүдлү аш јемәјәҹәјәм.
О, евинә гајытды. Ҝөрдү ки, евдә сүдлү аш биширибләр. Анасынын евинә ҝетди. Ҝөрдү орда да наһара сүдлү ашдыр. Сүдлү аш јемәмәк вә һәзрәт Әлинин (ә) сөзүнүн доғру чыхмајаҹағыны сүбут етмәк үчүн шәһәрдән чыхыб сәһраја ҝетди. Орадан бир карван кечирди. Карвана гошулуб онларын јемәјиндән јемәк истәди. Она дедиләр ки, бизимлә наһар етмәк истәјирсәнсә, јемәк биширмәкдә бизә көмәк етмәлисән. О, јемәк һазырланан вахт баша дүшдү ки, јемәк сүдлү аш олаҹаг. Јавашҹа, евинә тәрәф гачмаг истәди, анҹаг карванын адамлары ондан шүбһәләндиләр вә елә фикирләшдиләр ки, онларын јемәјинә зәһәр төкүб. Дедиләр ки, јемәкдән биринҹи сән јемәлисән. Лакин о, инад ҝөстәриб јемәк истәмәди. Она ҝөрә дә карванын адамлары ону әмәлли-башлы дөјдүләр, сонра да она сүдлү ашдан једиртдиләр.
Имам Әлинин (ә) дүшмәни евинә гајыданда јенә имамла растлашды.
İмам она бујурду: - Наһара нә једин?
О деди: - Һәр нә јесәм дә сүдлү аш јемәдим.
İмам бујурду: - Сән һәм сүдлү аш једин, һәм дә шиллә-тәпик. Әввәлдән мәним сөзүмә инансајдын, шиллә-тәпији наһардан габаг јемәздин.
Гајнаг: Мүстәдрәкүл-вәсаил, ҹ, 1, сәһ. 162.
Һазырлады: Сејид Заһир
