Инсан немәтләрә шүкр едәрсә бу немәтләр артар...
Имам Садигин (ә) нәсиһәтләриндән
Дүнјада баш верәнләр ики һалда ола биләр: истәјимизә ујғун вә ја истәјимизин зиддинә. Сағламлыг, рифаһ, раһатлыг, јахшы һава, мешә, шәлалә көнлүмүзү охшајыр, хәстәлик, касыблыг, тәнһалыг исә бизә сыхынты ҝәтирир. Һәјатымыз исә бу зәрурәтләрлә долудур. Бүтүн һәјаты јалныз әзабдан вә ја јалныз ләззәтдән ибарәт олан инсан јохдур. Кими хәстәлик, кими касыблыгла имтаһана чәкилир. «Бәләд» сурәсиндә бујурулур: «Биз инсаны мәшәггәтдә јаратдыг».
İнсан немәтләрә шүкр едәрсә бу немәтләр артар, бәлалара сәбр едәрсә Аллаһын разылығыны газанар. Доғру јолу ҝетмәк истәјән инсан унутмамалыдыр ки, һәр бир чәтинликдән сонра раһатлыг ҝәлир: «Бәли, һәр чәтинликдән сонра бир јүнҝүллүк ҝәлир». («Иншираһ» сурәси, ајә 6.) Бу мәсәләјә диггәт етмәјән инсан дүнјада раһатлыг, ахирәтдә сәадәт ҝөрмәјәҹәкдир. Сәбр етмәјән инсан үчүн ади чәтинликләр бөјүк фаҹиәләрә чеврилир. Сәбр етмәји баҹармајан инсан зәиф инсандыр. Имам Садиг (ә) мөминләрә бујурур: «Һәр бәла үчүн сәбр, һәр немәт үчүн шүкр етмәјиб чәтинликдән сонра асанлыг ҝөзләмәјән аҹиз адамдыр».
