Нә үчүн бир анлыг да олса, дүнја бәр-бәзәјинә ҝөз јумуб диггәтимизи Аллаһа јөнәлтмәјәк?!
Мәһз бу мәгамда мөминин руһу Аллаһын ҹавабында белә дејир:
“Пәрвәрдиҝара, иззәт вә ҹәлалына анд олсун ки, мәним дүнја илә бағлы елм вә аҝаһлығым јохдур. Мәни јаратдығын ҝүндән Сәнин мәгамындан горхмушам.” Мөмин тәкҹә ҹавабла кифајәтләнмәјиб, Аллаһын иззәт вә ҹәлалына анд ичәрәк дүнјадан хәбәрсиз олдуғуну билдирир. Бәли, вәзифәләрини јеринә јетирмәклә мәшғул олан инсан дүнја һаггында дүшүнмәјә дә биләр. Бәзиләри мәһбубла ҝөрүш шөвгүндән һарада олдугларыны да унударлар. Онлар вәзифәләрини дүзҝүн јеринә јетирсәләр дә, гәлбләри башга јердә олар.
Јәгин әһлиндән олан мөмин дүнја вә онун ишләри һаггында бир о гәдәр дә дүшүнмәз. Арам далғалар дәрјанын үзү илә өтүшүб онун дәринлијинә јол тапмадығы кими, дүнја фикирләри дә мөминин гәлбинә јол тапмаз. Она ҝөрә дә мөмин анд ичир ки, дүнјадан хәбәрсиздир. Дүнја мәһәббәти гәлбинә нүфуз етмиш дүнјаҝирдән фәргли олараг, мөминин хәјалы тамам башга бир фәзада пәрваз едир.
Мераҹ һәдисиндә бујурулур: “Дүз дедин, еј мәним бәндәм. Ҹәсәдин дүнјада олса да, руһун мәним јанымда иди. Сәнин заһириндән вә батининдән хәбәрдарам.” Дүнјада јашајыб дүнја ишләринә мәшғул олан бир инсанын хәјалы башга бир јердә ола биләрми?! Әҝәр белә бир мәгама чатмаг мүмкүндүрсә, нә үчүн бизләр сәј ҝөстәрмирик?! Нә үчүн бир анлыг да олса, дүнја бәр-бәзәјинә ҝөз јумуб диггәтимизи Аллаһа јөнәлтмәјәк?!
