Аллаһ Гурани-кәримдә бујурур:
وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ
“Вә онлар (мөминләр) ки, намазларыны горујурлар”. (“Мәариҹ”, 34.)
Намаз ики һалда горуна биләр:
Намаз гылан шәхс намазын һөкмләринин дүзҝүн иҹрасына, сурә вә зикрләри доғру гираәт етмәсинә диггәт јетирмәлидир.
Намазда горунмасы лазым олан шәртләрә вә онларын мәнәви јөнләринә диггәт едәк:
а) Намаз гылан шәхсин бәдәни вә палтары нәҹисдән пак олмалыдыр. Бу, һәм дә инсанын ҝүнаһ вә рәзил әхлаги кејфијјәтләрдән пак олмасына ишарәдир.
Бәлкә дә, дәстәмаз алмагдан мәгсәд мадди аләмдән әлини үзүб, мәнәвијјата јахынлашмаг, гүсл исә шәһвәт дәрјасындан паклыг саһилинә чыхмагдыр.
б) Намаз һалында үзү гибләјә - Кәбә евинә тәрәф дајандығымыз кими, бүтүн вүҹудумузу, гәлбимизи дә о евин саһибинә - Аллаһа јөнәлтмәлијик.
г) Намаз вахтларына диггәт јетирмәк инсаны өмр сәрмајәсинин гәдрини билмәјә, бу хәзинәдән лазым олан бир ҝүн үчүн сәмәрли истифадә етмәјә сөвг едир.
ҹ) Намаз гылынан јерин мүбаһ олмасынын лазымлығы, инсанын мадди аләмин фөвгүндә дајанмасынын рәмзидир. Буна ҝөрә дә намаз “Мераҹ”а бәнзәдилмишдир.
Јухарыда гејд едилән шәртләрдән башга Намазда саф нијјәтин, гәлб һүзурунун олмасы да чох өнәмлидир. Ислам Пејғәмбәриндән (с) белә нәгл едилир:Â
لا صلاه الا بحضر القلب
“Гәлбин һүзуру олмадан намаз јохдур”. (“Әрбәин”, Шејх Бәһаи, һәдис. 37.)
