Инсан кечмиш илә гүррәләнмәмәли, гаршыдакы јол һаггында дүшүнмәлидир.
Һәзрәт Әли (ә) бујурур:
“Руһунда Аллаһ әзәмәтли олан шәхс үчүн башга һәр нә варса ҹылыздыр.” (“Нәһҹүл-бәлағә”, х. 193.)
Јер үзүндә олдуғумуз вахт бир һектар торпаг бизә бөјүк ҝөрүнүр. Амма тәјјарәдән бахдыгда онун кичик олдуғуну мүшаһидә едирик. Дүнја банкларынын һесабына нәзәр салдыгда хәзинәмиздәки пул әһәмијјәтсиз ҝөрүнүр. Әҝәр бүтүн јаранмышларын Аллаһа охудуғу һәмд-сәнаны нәзәрдән кечирсәк, дедијимиз зикрләрин кичиклијини анлајарыг.
İмам Сәҹҹаддан (ә) сорушдулар:
“Нә чох ибадәт едирсән?” Һәзрәт бујурду: “Мәним ибадәтим һара, Әлинин ибадәти һара!”Аллаһ Гуранда өз пејғәмбәринә бујурур ки, кечмиш пејғәмбәрләрин чәтинликләрини јада сал ки, сәнин үчүн асан олсун. Бәли, инсан кечмиш илә гүррәләнмәмәли, гаршыдакы јол һаггында дүшүнмәлидир.
