Имана ујғун әмәл етмәјән шәхси мөмин сајмаг сәһвдир.
Гуранда иман даим салеһ әмәллә јанашы хатырладылыр. Иманла әмәл ијнә илә сапын охшарыдыр. Сапсыз ијнә бир иш ҝөрә билмәдији кими, әмәлсиз иман да тәсирсиздир. Гуран бујурур:
“Аллаһы севирсинизсә, пејғәмбәрә итаәт един.” (“Али-Имран”, 31.)
Çохлары өзләрини иманлы һесаб етсәләр дә салеһ әмәлдән узагдырлар. “Аллаһы севирик” дејирләр, амма онунла сөһбәтдән гачыр, намаз гылмырлар. “Әлини севирик” дејирләр, амма өзләрин она охшатмырлар. “Әсрин имамыны ҝөзләјирик” дејирләр, амма һеч бир һазырлыг ҝөрмүрләр. Ашиглик иддиасында оланын мәшугу разы салмасы бу инсанларын сәдагәтини шүбһә алтына алыр. Нәгл едирләр ки, гәдим гул базарларындан бириндә бир гула чох бөјүк гијмәт гојулмушду. Сәбәби бу иди ки, бу гул сусамыш адамы таныјырды. Бир таҹир гулун бу хүсусијјәти илә марагланыб, ону алыр. Бир гонаглыг дүзәлдиб, сүфрәјә судан башга һәр шеј гојур. Гонаглар нөвбәнөв хөрәкләрдән јејиб су истәјирләр. Ким ағзыны ачыб су истәјирсә, гул онун сусуз олмадығыны иддиа едир. Нәһајәт, гонаглардан бири ајаға галхыб су ардынҹа ҝедир. Гул ҝүлүмсәјиб, “бәли, бу адам сусуздур” дејир.
Доғрудан да иддиасына садиг олан инсан јериндә отурмур. Имана ујғун әмәл етмәјән шәхси мөмин сајмаг сәһвдир.
