Хоҹалы ган јаддашым, даим ахан ҝөз јашым,
О јердә шәһид олмуш доғма баҹым-гардашым.
Хоҹалы ган јаддашым, даим ахан ҝөз јашым,
О јердә шәһид олмуш доғма баҹым-гардашым.
Хоҹалынын дағлары инди чәнди, думанды,
Унутмајаг бир ан да Хоҹалыны, аманды.
Өлдүрдү ермәниләр ҝүнаһсыз инсанлары,
Öлдүрүлдү ҹаванлар, гоҹа киши, гыз, гары.
Һәлә дә билинмәјир чохларынын мәзары,
Бу халг нијә ҝөрәсән, дүшмәнинә инанды!?
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Һамилә гадынларын гарынларын ҹырдылар,
İнсанлары вәһшитәк автоматла гырдылар.
Дәмир бору ичиндә чохуну јандырдылар,
Üмид вар ки, милләтим бәлкә бир ҝүн ојанды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Гарәт олду елимин дөвләти дә, вары да,
Тапдаланды халгымын намусу да, ары да.
Чохлары торпаг дејиб чәкир интизары да,
Бәлкә бир дә о јердә исти оҹаг галанды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Горхуда билмәз бизи нә рус, нә дә ермәни,
Ендирәрик дүшмәнә сарсылдыҹы зәрбәни.
Гәлбим кәдәрлә долу јазырам бу ҹүмләни,
Гарабағсыз дарыхыр гәлбим хејли заманды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Көрпә бала анасы гуҹағында күл олду,
Торпаглара гатышды, сонра битиб ҝүл олду.
Хоҹалынын ишғалы ијирми дөрд ил олду,
İлләрди ки, кимсәсиз јурдум һәлә виранды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Ҝеҹәнин гаранлығы гышын сәрт сојуғунда,
Ҝүнаһсыз инсанлары өлдүрдүләр бир анда.
Дағытдылар мәсҹиди, јандырдылар Гуранда,
İнсан мејјитләриндән горхунҹ тонгал галанды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Дост олмаз ермәнидән Азәрбајҹан халгына,
Достлуг едән олса, ҝәр данлајыб ону гына!
Бу сөзләри дејирәм милләтин мәрд оғлуна,
Ермәниләр зәһәрли бир јумшаг иланды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Бу милләт гајыдаҹаг өз јурдуна бир заман,
Олмајағын һеч заман Рәббимизә бәдҝүман.
Сәмәндәр, зүһур едәр иншаАллаһ Саһибәззаман,
Ҝөзләјирик јолуну Онун хејли заманды,
Унутмајаг һеч заман Хоҹалыны, аманды.
Кәрбәлаји Сәмәндәр Гарабағлы
