Шрифт өлчүсү:

09 Март 2018

Инсан намаз вахты өз әтрафына дәмирдән, тиканлы симдән “һасар” чәкмәлидир

Мөһсүн Гәрәвиан нәгл едир: Ајәтуллаһ Беһҹәтдән сорушдум: “Аға өмрүмүз кечди, амма индијә гәдәр ибадәтләримиздә, хүсусилә дә намазларымызда бир ләззәт һисс едә билмәмишик. Сизҹә нә едәк ки, мәсумларын бујурдуглары ибадәтин ләззәтини азаҹыг да олса биз дә дадаг?”
О, зикр вә дуаја мәшғул олдуғу һалда башыны галдырыб мәналы бир ифадә илә мәнә бахды. Сонра–бу һамымызын мүбтәла олдуғу бир дәрддир–дејә бујурду.
–Аға, һәр һалда дәрәҹәси вар, ашағысы–јухарысы вар; нисби бир мәсәләдир; бәзиләри–сизин кими–али мәртәбәјә саһибдир. Амма бизим һеч нәјимиз јохдур. Биз нә едәк?
–Бәлкә дә мән сизин дәрәҹәнизин тәмәннасындајам!
–Аға, тәвазөкарлыгдан кечиб, бу бир һәгигәтдир ки, дејирәм.
О јенә дә хүсуси тәвазөкарлыгла: Мән дә сизин кимијәм–деди.
Чох исрар етдикдән сонра нәһајәт бујурду: Намаздан һәзз алмаг үчүн бир-нечә мигәддимәјә диггәт јетирмәк лазымдыр. Онлардан бир һиссәси намазын хариҹиндәдир (намаздан габаг), бир һиссәси исә намазын өзүндәдир. Намаздан габаг диггәт јетириләси вә әмәл едиләси мәсәлә будур ки, инсан ҝүнаһ етмәсин, гәлбини гаралтмасын. Ҝүнаһ руһу гара думана бүрүјүр, гәлбин нуруну апарыр. Намаз вахты диггәт едиләси мәсәләјә ҝәлдикдә исә инсан намаз вахты өз әтрафына дәмирдән, тиканлы симдән “һасар” чәкмәлидир ки, Аллаһдан гејриси ора дахил ола билмәсин. Аллаһдан башга бүтүн шејләри фикриндән чыхармалыдыр. Зеһнини Аллаһдан гејри һеч бир шејә мәшғул етмәмәлидир. Әлбәттә, гејри-ихтијари олараг фикри бир јерә ҝетсә ејби јохдур. Амма елә ки, илтифат тапыб диггәтини ҹәмләди, Аллаһдан гејриләрини гәлбиндән чыхармалыдыр. (“Дәр мәзһәре бүзүрган”, Мөһсүн Гәрәвиан, ҹ. 2, сәһ. 69-70)