09 Октјабр 2016
Ајәтуллаһ Куһистанинин синәвуранлара һөрмәтлә јанашмасынын сәбәби
Бир ҝеҹә јухуда ҝөрдүм ки, онлар синә вура-вура һүсејнијјәјә дахил олурлар вә гаршыларында бир мәшәл вардыр.
Мүгәддәс инсанлардан сајылан бөјүк алим Ајәтуллаһ Куһистани Имам Һүсејн (ә) матәминдә синәвуран әзадарлара чох һөрмәтлә јанашырды. Онун достларындан бири дејир:
Мәһәррәмин једдинҹи ҝүнү иди. Ајәтуллаһ Куһистани илә ҝөрүшмәк үчүн һүсејнијјәјә ҝетмишдим. Бу вахт бир дәстә синә вура-вура һүсејнијјәјә дахил олду. Ајәтуллаһ әбасыны бир тәрәфә гојуб әзадарларын арасына ҝирди вә дәстәнин арасында ҝет-ҝәл етмәјә башлады. Онун бу ријасыз әмәли бизим чох хошумуза ҝәлди. Әзадарлыгдан сонра алим бизә бујурду: Мән онлары таныјырам. Онлардан бәзиләри шәри мәсәләләрә риајәт етмирләр. Она ҝөрә дә онлар һәр вахт ҝәлсәјдиләр, о гәдәр дә әһәмијјәт вермирдим. Анҹаг бир ҝеҹә јухуда ҝөрдүм ки, онлар синә вура-вура һүсејнијјәјә дахил олурлар вә гаршыларында бир мәшәл вардыр. Онун нуру һәр јери ишыгландырмышды. Мән дүнјада белә бир нур ҝөрмәмишдим. Јухудан ојандым вә өз-өзүмә фикирләшдим: дүздүр ки, онлар шәри гајдалара о гәдәр дә риајәт етмирләр, амма инди Әба Әбдиллаһ Һүсејнин (ә) гонагларыдыр. Она ҝөрә дә онларын һөрмәтини сахламаг лазымдыр. О ҝүндән сонра һәр вахт синәвуран дәстәләр ҝөрсәм, онлары чох һөрмәтлә гаршылајырам вә һөрмәтлә јола салырам.
Ајәтуллаһ Куһистанинин досту деди: Бир ҝүн бир нәфәр ағадан сорушур: Синә вуранларын һамысынын бу иши Аллаһа хатир етдикләри мәлум дејил.
Ҹәнаб Куһистани бу сөздән нараһат олду вә деди: “Бу синә вурмаглығын һеч биринин Аллаһа хатир олмадығыны демәјә сәнин ҹүрәтин вармы?”
Ајәтуллаһ Куһистани синә вурмаглыг вә әзадарлыг һаггында дејирди: “Мән бу синә вурмаглыгда тәсирләр ҝөрүрәм”.
Мәһәррәмин једдинҹи ҝүнү иди. Ајәтуллаһ Куһистани илә ҝөрүшмәк үчүн һүсејнијјәјә ҝетмишдим. Бу вахт бир дәстә синә вура-вура һүсејнијјәјә дахил олду. Ајәтуллаһ әбасыны бир тәрәфә гојуб әзадарларын арасына ҝирди вә дәстәнин арасында ҝет-ҝәл етмәјә башлады. Онун бу ријасыз әмәли бизим чох хошумуза ҝәлди. Әзадарлыгдан сонра алим бизә бујурду: Мән онлары таныјырам. Онлардан бәзиләри шәри мәсәләләрә риајәт етмирләр. Она ҝөрә дә онлар һәр вахт ҝәлсәјдиләр, о гәдәр дә әһәмијјәт вермирдим. Анҹаг бир ҝеҹә јухуда ҝөрдүм ки, онлар синә вура-вура һүсејнијјәјә дахил олурлар вә гаршыларында бир мәшәл вардыр. Онун нуру һәр јери ишыгландырмышды. Мән дүнјада белә бир нур ҝөрмәмишдим. Јухудан ојандым вә өз-өзүмә фикирләшдим: дүздүр ки, онлар шәри гајдалара о гәдәр дә риајәт етмирләр, амма инди Әба Әбдиллаһ Һүсејнин (ә) гонагларыдыр. Она ҝөрә дә онларын һөрмәтини сахламаг лазымдыр. О ҝүндән сонра һәр вахт синәвуран дәстәләр ҝөрсәм, онлары чох һөрмәтлә гаршылајырам вә һөрмәтлә јола салырам.
Ајәтуллаһ Куһистанинин досту деди: Бир ҝүн бир нәфәр ағадан сорушур: Синә вуранларын һамысынын бу иши Аллаһа хатир етдикләри мәлум дејил.
Ҹәнаб Куһистани бу сөздән нараһат олду вә деди: “Бу синә вурмаглығын һеч биринин Аллаһа хатир олмадығыны демәјә сәнин ҹүрәтин вармы?”
Ајәтуллаһ Куһистани синә вурмаглыг вә әзадарлыг һаггында дејирди: “Мән бу синә вурмаглыгда тәсирләр ҝөрүрәм”.
Гајнаг: “Әјнәл-букаијјун”, сәһ. 116.
Һазырлады: Сејид Заһир